Κείμενα έκδοσης 1998
O άνθρωπος αντιλαμβάνεται το χρόνο σαν ένα χορό επαναλαμβανoμένων γεγονότων σε ρυθμό εναλλαγής ανάλογο της σημασίας τους.Όσο σημαντικότερα τα γεγονότα, τόσο πιο αργά συμβαίνουν. Όσο μικρότερη σημασία έχουν, τόσο πιο συχνά εμφανίζονται.Πάντα σύμφωνα με το κοινό μέτρο αντίληψης. Αντιστρόφως, όσο πιο συχνά συμβαίνει ένα γεγονός, τόσο εύκολα γίνεται “συνηθισμένο” και του προσδίδεται λιγότερο ενδιαφέρον. Ωστόσο, οι κύκλοι αυτοί της επανάληψης μικρών ή μεγαλύτερων γεγονότων (υποκειμενικά πάντα) δεν είναι τέλειοι.
Στα μάτια μας λοιπόν η εικόνα αυτών όλων των μικρών ή μεγάλων ιστοριών που συνέβησαν, συμβαίνουν, ή θα συμβούν, μπορεί να είναι ένας στρόβιλος που τα περιέχει όλα και συνεχίζει να χορεύει σαν Δερβίσης, παγιδεύοντας το είναι μας.
Στα μάτια τα δικά μου, Αρχιερείς η Σελήνη και ο Ήλιος σέρνουν τον χορό της Σπείρας...
Παρ’όλη την ποιητική-φιλοσοφική-μεταφυσική διάσταση του θέματος “Χρόνος” μπορούμε μάλλον να συμφωνήσουμε ότι η έννοια του Χρόνου που εξουσιάζει την τρισδιάστατη ύπαρξή μας, είναι μετρήσιμη σύμφωνα με τη λογική που επιβάλουν τα ημερολόγια, τα ρολόγια, μα πρώτα απ’όλα η ύπαρξη ημέρας και νύχτας καθώς και η παρατήρηση των φάσεων της Σελήνης.
Το παρόν ημερολόγιο καταγράφει τις φάσεις της Σελήνης για το έτος 1998 μ.Χ., βάσει του Γρηγοριανού ημερολογίου και μηνολογίου.(1)
Οι ημερομηνίες περιβάλλονται από το χρώμα του μήνα στον οποίο αντιστοιχούν. Οι μήνες χρωματίζονται ανάλογα με την εποχή τους και οι Κυριακές σημειώνονται με ασημί ώστε να σηματοδοτούν τις μέρες της εβδομάδας. Λεπτές ασημένιες γραμμές οδηγούν το μάτι να αντιστοιχίσει την ηλικία της Σελήνης για κάθε ημερομηνία, ενώ σηματοδοτούν επίσης τις Φάσεις της.
Επισημαίνονται οι “γιορτές” του Ήλιου (Ισημερίες και Ηλιοστάσια) όπως και η μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανικού κόσμου, το Πάσχα, για Ορθοδόξους και Ρωμαιοκαθολικούς.
Ο Χρυσός Αριθμός Έτους που αναφέρεται στο ημερολόγιο είναι ο αριθμός που ορίζει τη σειρά του έτους μέσα στο 19ετή κύκλο της Σελήνης, ή κύκλο του Μέτωνος.(2)
Ο αριθμός αυτός καθώς και το Ιουλιανό Ημερολόγιο είναι τα χνάρια στα οποία βαδίζει ο υπολογισμός της ημερομηνίας που γιορτάζεται το Πάσχα από τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Οι Καθολικοί υπολογίζουν την ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα με βάση το ισχύον Γρηγοριανό Ημερολόγιο, καθώς και την επακτή e.(3)
Οι ημερομηνίες αλλαγής της θέσης του Ήλιου μέσα στο Ζωδιακό είναι ένα επιπλέον στοιχείο, όπως και το διάστημα που πέρασε από τη χρονολογία που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έληνες σαν Σημείο Αναφοάς για τη μέτρηση του χρόνου και την καταγραφή της Ιστορίας τους μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ.(4)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
- Έτσι όπως θεσπίστηκε από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄ το 1582 μ.Χ. μετα από εισήγηση του καθηγητή Ιατρικής και αστρονόμου Λουΐτζι Λίλιο και ακολουθείται σήμερα παγκοσμίως.
- Γεωμέτρης, αρχιτέκτων και αστρονόμος ο Μέτων το 432 π.Χ. (επί Περικλέους) πέτυχε να υπολογίσει τις ακριβείς ημερομηνίες των φάσεων της σελήνης μέσα στα ηλιακά έτη. Οι υπολογισμοί του κατέληξαν στο ότι η Σελήνη επανέρχεται στις ίδιες θέσεις μέσα στο χρόνο κάθε 19 έτη (το σφάλμα πλέον γνωρίζουμε ότι είναι μόνο μια ημέρα κάθε 228 έτη). Σαν σημείο εκκίνησης έχουμε την Πανσέληνο που συνέβη την πρωτοχρονιά του έτους που προηγήθηκε εκείνου της Γέννησης του Χριστού, οπότε το έτος 1 έχει Χρυσό Αριθμό 2 (έτος μηδέν δεν υπάρχει).
- Η ηλικία της σελήνης την 31η Δεκεμβρίου κάθε έτους (με υπολογισμό ακριβέστερο από αυτόν του Μέτωνα).
- Ο Τίμαιος ο Σικελιώτης (352-256 π.Χ.) αναφέρεται ως ο πρώτος που χρησιμοποίησε τις Ολυμπιάδες σαν χρονολογικό σύστημα, ή ο Ερατοσθένης (275-195 π.Χ.). Η τελευταία Ολυμπιάδα έγινε το 393 μ.Χ. και μετά καταργήθηκαν από το Θεοδόσιο τον Μεγάλο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
“Μετρώντας τον άχρονο χρόνο”, “Η Οδύσσεια των ημερολογίων”, γραμμένα και τα δύο από τους Επίκουρους καθηγητές Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Στράτο Θεοδοσίου και Μάνο Δανέζη, από τις εκδόσεις “Δίαυλος”.